Vrouwe Justitia is geplaatst! Deel 2

Voor de eigenaren van een monumentaal pand in Franeker heb ik twee tussendeuren ontworpen.
Voor het ontwerp heb ik gekozen voor een beeld van Vrouwe Justitia met wiebelende weegschaal en een band met  namen en beroepen van alle bewoners.

Op de geharde glazen deuren zijn gefusede glas stukken verlijmd. De deuren zijn door D&O Bouwglas uit Franeker geplaatst.Op internet (lang leve internet) heb ik veel bewoners terug kunnen vinden en vooral de site Kaldadel was daarbij van grote waarde. Vanaf 1713 is voor een groot deel bekend wie er gewoond hebben en wat hun beroepen waren. In het pand hebben meerdere rechtsgeleerden gewoond en ook docenten, logementhouders, artsen, een notaris en een bierbrouwer  De huidige bewoners zijn eigenaren van een bijzondere staal en constructie bedrijf in Leeuwarden.

Ulrich Huber was, voor zover wij hebben kunnen achterhalen, de eerste bewoner van het pand. Hij was een beroemde professor in de Rechtsgeleerdheid en een politiek filosoof. In Den Haag voor het gebouw van de Hoge Raad staat een mooi bronzen beeld van hem.

De overeenkomst tussen al deze bewoners in de loop van de eeuwen is, dat zij allen met het uitvoeren van hun werk of ambt, met het Recht van hún tijd geconfronteerd werden. Ik vind dat de schalen van Vrouwe Justitia soms woest dansen als een schuitje op wilde golven, soms lijnrecht in tegen wat wij zelf rechtvaardig vinden. De wet bestaat en deze wordt geïnterpreteerd door degenen die recht spreken. Dit verwoordde Huber in het volgende: “de gemeente had, zo oordeelde hij, één ding niet begrepen: dat men niets mocht afdwingen dat strijdig was met het beschreven recht, als was het nòg zo goed en billijk”  En dat gebeurd natuurlijk vaker binnen ons rechtssysteem. Ik geloof wel dat we het best mogelijke democratisch rechtssysteem hebben, maar Vrouwe Justitia lijkt soms toch de verkeerde kant op te kijken waardoor haar schalen regelmatig uit balans zijn en haar recht niet meer in de tijd past. Van de schalen heb ik schuitjes gemaakt, het is maar in welk schuitje je zit en in welke tijd. In Wikipedia vond ik het volgende: Huber beschouwde het vrijwillig afstand doen van vrijheid en de geboorte van een kind van een vrouwelijke slaaf geoorloofde gronden voor slavernij. Dit gold ook voor krijgsgevangenen en hardnekkige criminelen. (uit  zijn belangrijkste werk de jure civitatis libri tres 1672) In onze tijd vecht de Dierenbeweging voor een rechtvaardiger systeem voor ons vee en huisdieren. En over een eeuw zullen wij ons verbazen hoe wij in 2016 met onze varkens en kippen omgingen.

Het ontwerp is geïnspireerd op een oude prent uit de tijd van vadertje Cats. Ik kan het niet laten om de volgende woorden van hem hierbij nog te vermelden:

Dickwijls siet men dat de sotten
Met de wijse lieden spotten;
Maer wie sich nae wijsheyt stelt,
Laat de gecken ongequelt.

(Dikwijls ziet men dat de zotten, Met de wijze lieden spotten; Maar wie zich naar wijsheid stelt, Laat de gekken ongekweld.)

Ulrich Huber inspireert tot het ontwerpen van Vrouw Justitia in gefused glas

Embleem 48 uit Cats’ bundel Sinne- en minnebeelden de aap en de schildpad. Vrouw Justitia in wordinggefusede-glaskunstwerk-vrouwe-justitia-a